Gazeta Podatkowa nr 95 (1240) z dnia 26.11.2015

Podatek od nieruchomości za wiatę na rowery

Firma posiada wiatę na rowery. Nie jest ona trwale związana z gruntem, jest natomiast zadaszona i oparta na trzech metalowych słupach, przytwierdzonych do podłoża śrubami. Budowę wiaty zgłaszaliśmy do starostwa. Czy za taką wiatę powinniśmy opłacać podatek od nieruchomości? Czy powinniśmy kwalifikować ją jako tymczasowy obiekt budowlany?

Definicji wiaty nie znajdziemy ani w ustawie Prawo budowlane, ani w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. To zaś powoduje duże problemy interpretacyjne w zakresie budowy takich obiektów, co wiąże się także z późniejszym objęciem ich podatkiem od nieruchomości. Stąd też musimy posługiwać się potocznym rozumieniem pojęcia wiaty. Według Słownika języka polskiego PWN wiata to lekka budowla w postaci dachu wspartego na słupach.

Na pewno wiaty na rowery, o której mowa w pytaniu, nie można uznać za budynek. Budynkiem bowiem jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, posiada fundamenty i dach. Z kolei przegrody budowlane muszą go oddzielać od przestrzeni z każdej ze stron. Przy czym przegroda budowlana nie musi stanowić jednolitej zamkniętej ściany, mogą się w niej znajdować różnego rodzaju otwory, np. drzwi czy okna.

Z kolei budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak np. wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe. Jak przyjmuje się powszechnie w orzecznictwie, wiata nie będąc budynkiem nie jest również obiektem małej architektury i w rozumieniu Prawa budowlanego stanowi budowlę (por. m.in. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 września 2010 r., sygn. akt II SA/Gd 388/10).

Decydujące znaczenie dla organów podatkowych przy ustalaniu podatku od nieruchomości ma wpis do ewidencji gruntów i budynków (kataster nieruchomości) stanowiącej jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami lub lokalami. W sytuacji gdy obiekt budowlany nie został wpisany do ewidencji gruntów i budynków, organy podatkowe mogą ustalić charakter takiego obiektu dla celów podatkowych, posiłkując się dokumentacją budowlaną (np. pozwoleniem na budowę, decyzją o dopuszczeniu obiektu do użytkowania itp.). Duże znaczenie będzie mieć więc to, jakiego rodzaju obiekt zgłaszali Czytelnicy do starostwa przed rozpoczęciem jego budowy (budowla, tymczasowy obiekt budowlany).

Tymczasowy obiekt budowlany to obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe. Przy czym dokonując zgłoszenia takiego obiektu, określa się, w jakim terminie obiekt ten będzie przeniesiony czy też rozebrany (co do zasady powinno to nastąpić nie później niż przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu).

NSA w składzie siedmiu sędziów w orzeczeniu z dnia 3 lutego 2014 r. (sygn. akt II FPS 11/13) stwierdził, że tymczasowy obiekt budowlany może być budowlą w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli jest budowlą wprost wymienioną w przepisach prawa. Przesądził, że tymczasowe obiekty budowlane nie są osobnym rodzajem obiektów budowlanych, a każdy budynek, budowla lub obiekt małej architektury może jednocześnie być takim tymczasowym obiektem.

Reasumując, w mojej ocenie wiatę na rowery, której budowę Czytelnicy zgłaszali do organu administracji architektoniczno-budowlanej (starosty), należy uznać za budowlę. W przypadku gdy budowla związana jest z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według zasad wynikających z art. 4 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.).